Учора стала вядома, што памёр віцебскі грамадскі актывіст Алесь Главань, яму было толькі 38 гадоў.
З-за хваробы Алесь працяглы тэрмін знаходзіўся ў бальніцы. Сябры пішуць, што ён мог дадаткова яшчэ й заразіцца COVID-19.
Алесь Галавань вядомы ў дэмакратычным руху Віцебска з пачатку 2000-х гадоў. Ён быў сябрам «Маладога фронту», а псьля шэрагу іншых грамадскіх і палітычных арганізацый, у тым ліку БХД, якую так і не зарэгістравалі.
Акрамя палітыкі Алеся цікавіла духоўнае развіццё, ён быў адным з тых, дзякуючы чыім намаганням у Віцебску праводзіліся малебны на беларускй мове. З’яўляўся братчыкам Маладзёвага Праваслаўнага Брацтва імя Іаана Кранштацкага.
Таксама Алесь Галавань быў зацятым заўзятарам футбола і заўсёды падтрымліваў гарадскі футбольны клуб «Віцебск».
Улады неаднаразова пераследвалі актывіста за яго погляды. Акрамя таго, у восень 2009 года на Галаваня напалі некалькі чалавек і жорстка збілі яго. Сам ён звязваў гэты напад са сваёй грамадскай дзейнасцю.
— Не знойдзецца чалавека, які б ведаў Алеся і сказаў пра яго дрэннае слова. Шчыры, сціплы, бясконца добры. Як гэта бывае ў Беларусі, яго чакала кар’ера навукоўца, выкладчыка беларускай мовы ва ўніверсітэце імя Машэрава, але сістэма выкінула яго, бо нельга любіць Беларусь і мець свае меркаванне ды яшчэ яго дэманстраваць. Пасля звальнення Алесь з’ехаў у Варшаву, каб прадоўжыць адукацыю, але без Беларусі жыць не мог. Удзельнік шматлікіх выбарчых кампаній, назіральнік, адчайны вулічны пратэстовец. Святым ён не быў, але быў вельмі добрым і верным сябрам, сам ведаў, дзе ен патрэбен. Вялікая страта для родных, для сяброў... Пачывай з мірам, Алесь! — так успамінае актывіста Таццяна Севярынец.